U okviru navedenih indikacija za lečenje u Vrnjačkoj Banji, njene mineralne vode koriste se u medicinskim terapijama i tretmanima i to:
– doziranim pijenjem, po savetu lekara
– ispiranjem žučnih puteva preko sondi, posle operacije žučne kese
– inhaliranjem toplom, mineralnom vodom
– kupanjem u toploj mineralnoj vodi
– primenom preko klizmi kod bolesti debelog creva
– vaginalnim orošavanjem
– ispiranjem očiju, kod hroničnog oboljenja oka read more
Organoleptičke osobine (boja i mutnoća) mineralne vode, mineralizacija, ph vrednost, sadržaj ugljen – dioksida, hemijski sastav i temperatura pomažu nam da bliže opišemo izvorsku mineralnu vodu. Na osnovu navedenih parametra može se zaključiti da je:
– Voda sa izvorišta „Topla voda“ bezbojna, prozračna, natrijum hidrokarbonantna, slabo mineralizovana, slabo kisele pH vrednosti, kao i da je uopštenije gledajući u pitanju slabo kisela homeoterma temperature 36.6 ᵒC.
– Voda sa izvora „Snežnik“ je prozračna, žućkasta, natrijum, kalcijum, magnezijum hidrokarbonatna, slabo mineralizovana, slabo kisele pH vrednosti, slabo kisela i hladna. read more
Kao i za „Snežnik“ i za izvor „Slatina“ se zna od kraja 19-og veka, mada je kaptaža urađena više od 3 decenije kasnije. Na izvorište je tek 1923. godine postavljena lula, a rekaptaža je izvedena 1937. godine, kada je nad česmom izgrađen paviljon. Ovaj paviljon je vodu dobijao sa izvora koji je tada nazivan „Lula“, dok se u zidu paviljona nalazio još jedan izvor pod imenom „Zid“. Izvor „Slatina nije dodatno istraživan u jene su bušotine, a naredne četiri decenije da bi 1978. godine počeli istražni radovi. Postavljene su bušotine, kojima su otkrivene nove mineralne vode. Ove vode 1984. godine su cevovodima usmerene do starog bunara, u kojem se mešaju ističući na tri različite česme u novoizgrađenoj biveti.
Izvor „Slatina“ spada u red alkalnih, ugljenokiselih, zemnoalkalnih, hladnih mineralnih voda. Temperatura „Slatine“ iznosi 14.3 ᵒC, dok njegova pH vrednost 6.1.
Topla voda je najstariji Vrnjački izvor koji je korišćen još u praistoriji, a zatim i u periodu rimske vladavine nad ovim prostorima, dakle između prvog i četvrtog veka nove ere. Iako nam nije poznat intezitet korišćenja vrnjačkih mineralnih voda udoba turske vladavine, predanje kaže da ih Turci jesu koristili, ali da su ih sami meštani zatrpali kako bi presekli zainteresovanost Turaka za banju i tako se rešili zuluma i kuluka. Prema legendi izvor je ponovo otkriven u 19-om veku kada se pijući vodu sa njega izlečio bolesni konj vrnjačkog paroha Hadži Jeftimija Popovića. Ono što se pouzdano zna jeste da je zalaganjem Kneza Miloša da se ispitaju svojstva srpskih voda, 1835. godine urađena prva hemijska analiza vode sa Toplog izvora. Analize je izvršio baron Žigmund Herder i ustanovio visok mineralni kvalitet, svrstavajući termomineralnu vodu Vrnjačke Banje u rang sa svetski poznatim banjama kao što su češke Karlove Vari. Kada je u drugoj polovini 19-og veka u Vrnjačkoj Banji osnovano „Osnovatelno fundatorsko društvo kiselo vruće vode u Vrnjcima“ usledile su nove kaptaže izvora, a 1883 izgrađen je i Kursalon. Nastavlja se banjski razvoj, pa se 1892. na teritoriji Vrnjačke Banje pojavljuje i prvo zidano kupatilo, a posle kaptaža izvedenih 1924. godine, zidaju se paviljon sa centralnim izvorom i poklon kralja Aleksandra Karađorđevića Vrnjačkoj Banji – termomineralno kupatilo. Godine 1975. podignuta je i nova biveta Toplog izvora, što je poslednja veća fizička promena na njemu. read more
Lokacija
Na teritoriji opštine Vrnjačka Banja do danas je nađeno 7 izvora termomineralnih voda, od kojih je 6 na prostoru samog lečilišta, a jedan u okviru opštine. Mineralni izvor Topla voda, nalazi se u Vrnjačkom Parku, kod Rimskog izvora, dakle u centralnom banjskom jezgru. Izvor Snežnik nalazi se nešto dalje u zoni Vrnjačke reke, dok je izvor Slatina smešten u zoni Lipovačke reke. Izvor Jezero je, poput Tople vode, smešten u banjskom parku na sredini puta između izvora Snežnik i Slatina, a Beli izvor se nalazi u neposrednoj blizini ušća Lipovačkog potoka u Lipovačku reku. Izvor Borjak nalazi se na 700 metara uzvodno uz Vrnjačku reku, od izvora Snežnik., Vrnjačko vrelo je smešteno na okvirno pola puta magistralom, između Kraljeva i Kruševca. Četiri od postojećih sedam izvora koriste se za različite vidove balneoloških terapija termomineralnim vodama i to: Topla voda, Snežnik, Slatina i Jezereo, dok se voda sa dva izvora, zbog svojih karakteristika flašira kao stona mineralna voda ( voda Vrnjci, sa izvora Vrnjačko vrelo i Topla voda).
Mineralne vode od davnina se koriste u raznovrsnim zdravstvenim, preventivnim i rehabilitacionim terapijama. Karakteristike mineralne vode, blagotvorno utiču na ljudski organizam, podstiču opuštanje, regeneraciju i pozitivno deluju na širok spektar različitih oboljenja.
Šta je to što mineralnu vodu, zapravo čini mineralnom? Svakako minerali, tačnije 1 gram ili više rastvorenih mineralnih materija po litru vode. U mineralne vode ubrajaju se i određeni tipovi sa manje od jednog grama rastvorenih minerala po litru, ali su te vode obogaćene povećanim sadržajem gasova. To su takozvane gasne vode, koje se najčešće flaširaju i piju. read more